Y no es eso, claro, ya lo sabemos, y muchos de ellos lo saben también.
¿Dónde se origina el bulo? ¿Acaso en una de esas encuestas, típica de los diarios, de pregunta única?
- ¿Cree usted que el español corre peligro?
Y van cuatro tipos, que probablemente ni se conocen entre sí ni forman ningún grupo organizado, y responden que sí.
¿O es, simplemente, una información deliberadamente creada y propagada para generar confusión?
Aquí cabría preguntar, por ejemplo al periodista Ánxel Vence: «Oiga, ¿quiénes son esos grupos de ciudadanos? ¿Nos puede alguien remitir a un texto en el que se vea cómo denuncian el acoso al español?»
No encontrarán el texto, claro. Al menos no entre las asociaciones Galicia Bilingüe y Mesa por la libertad lingüística. Ahí sólo encontrarán denuncias relacionadas con el acoso a la libertad de los padres para escoger el idioma vehicular en la enseñanza de sus hijos.
Pero seguirán insistiendo en su distorsión.
Pues nosotros insistiremos en la aclaración y la denuncia.
***
Encuesta Sondaxe para Galicia Bilingüe:- El 80% de los gallegos, partidario de que los padres elijan el modelo lingüístico educativo
(Se puede consultar aquí)
***
O español corre perigo - Ánxel Vence (Faro de Vigo, Suplemento Estela del 27-04-08)
Alertan algúns grupos de cidadáns sobre o acoso a que está sometida a lingua española en Galicia; e se cadra levan máis razón da que eles mesmos cren ter. Galicia é o de menos. Quer en Arxentina, quer en México, quer en Honduras, quer na propia España, o castelán está a sufrir imparcialmente a ameaza do inglés.
Xa non só se trata de que os anglicismos preñen ata facerlle un bombo ao léxico da lingua española con palabros tan sonoros e malsoantes coma marketing, outsourcing, thriller, lockout, password e así ata o infinito. É que tamén a sintaxe –alma de calquera lingua– empeza a padecer severamente os azoutes da lingua do imperio.
Velaí por exemplo aos locutores de baloncesto falando con toda soltura de que un equipo está “siete puntos arriba” do seu contrincante, no canto de dicir sinxelamente que un lle gaña por sete puntos ao outro.
Repárese tamén na cantidade de xente que utiliza a expresión inglesa: “mi nombre es” en troques do moito máis económico “me llamo” de toda a vida. Ou o cada vez máis estendido costume de desexarlle a alguén “que tenga un buen día”, forma máis güay pero tamén máis fatigosa e perifrástica que o habitual “buenos días” do castelán.
En México, tan lonxe do ceo e tan cerca de Estados Unidos, van aínda máis alá, ata o punto de que xa empeza a ser de uso común entre os rapaces a expresión “I don’t know” cando queren darlle un toque de distinción ao “No sé” propio da lingua dos hispanos.
Enténdese perfectamente, por tanto, que os defensores do español –que somos todos, ou case– se estean a organizar en Galicia, en Cataluña e no País Vasco para lle poñer couto á crecente conversión da lingua castelá nun americanizado “spanglish”. O malo é que non van por aí os tiros lingüísticos.
Sorprendentemente, a excéntrica hipótese que manteñen os paladíns da lingua maioritaria é que os problemas do español en Galicia non proceden da abusiva influencia de inglés, senón do acoso a que o somete o galego.
Quere isto dicir que unha lingua en vías de extinción pola súa acelerada perda de usuarios a favor –precisamente– do castelán é a principal senón única ameaza para a supervivencia do español neste vello reino.
Razón non lles falta, desde logo. Calquera pode comprobar que case tódalas emisoras de televisión, radio e medios impresos de Galicia usan de xeito exclusivo ou maioritario o galego con grave detrimento do outro idioma cooficial; por non falar xa do que ocorre no ensino e noutros eidos da sociedade.
(De cando en vez, eso si, os cines refugan a estrea dalgunha película polo mero feito de estar rodada en galego, pero esas han ser meras anécdotas que non desvirtúan a regra xeral).
Dicía Borges que a diferencia entre España e Portugal reside en que os portugueses saben que perderon un imperio (o que explicaría o seu carácter melancólico), mentres que algúns españois aínda pensan estar na época dos Tercios de Flandes e mesmo manteñen a esaxerada opinión de que co castelán un pode ir a calquera parte do mundo sen necesidade de intérprete.
Se cadra ha ser esa a razón da súa estraña indiferencia fronte ao inglés –ameazadora lingua do actual imperio- en contraste coas moitas enerxías que invisten na tarefa de defenderse do perigosísimo galego. Seica non se decataron de que están a alancear mouros mortos. Ou case.
No hay comentarios:
Publicar un comentario